سرتاسر حيات طيبه رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) و لحظه به لحظه آن در نزد مسلمانان داراي اهميتي بس شگرف و والاست؛ چرا كه نه تنها كلام رسول اكرم به نص صريح آيات قرآن، عاري از هرگونه هوا و هوس و متصل به سرچشمه وحي است(2)، بلكه عمل و فعل آن بزرگوار نيز بر تك تك مسلمانان حجت است و صراط مستقيم را به عالميان مي‌نماياند.(3) اما در اين ميان، مقاطعي خاص از زندگي آن بزرگوار، به جهات گوناگون از اهميتي ويژه برخوردار مي‌باشد كه يكي از بارزترين آنها، واقعه غدير خم است. واقعه غدير از ابعاد مختلف و از جهات متفاوت، داراي درخشندگي و تلألؤ خاصي در تاريخ اسلام است. كمتر مقطع تاريخي را مي‌توان در جهان اسلام يافت كه از لحاظ سند، اطمينان از اصل وقوع، كثرت راويان و اعتماد بزرگان و علماي مسلمين، قوت و استحكامي نظير اين رويداد مهم داشته باشد.
هنگامي كه به راويان حديث غدير مي‌نگريم، در مرتبه نخست نام اهل بيت گرامي رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) يعني امام علي (عليه السلام)، فاطمه زهرا (سلام الله عليها)، امام حسن (عليه السلام) و امام حسين (عليه السلام) ديده مي‌شود و در مرتبه بعدي نام حدود 110 تن از صحابه پيامبر اسلام(4) به چشم مي‌خورد كه در اين ميان، نام افرادي شاخص از ميان صحابه همچون:
1- ابوبكر بن ابي‌قحافه
2- عمر بن الخطاب
3- عثمان بن عفان
4- عايشه بنت ابي‌بكر
5- سلمان فارسي
6- ابوذر غفاري
7- عمار ياسر
8- زبير بن عوام
9- عباس بن عبدالمطلب
10- ام سلمه
11- زيد بن ارقم
12- جابر بن عبدالله انصاري
13- ابوهريره
14- عبدالله بن عمر بن الخطاب