در تاریخ انقلاب اسلامى، برخى بوق هاى رسانه اى و مطبوعاتى بارها شمارش معکوس براى زوال انقلاب ایران را آغاز و پایان آن را به کسانى که در رؤیاى بازگشت به دوران اسارت ملت ایران به سر مى بردند، نوید مى داد.

به رغم این تلاش پیوسته، نه تنها انقلاب از حرکت بازنماند، بلکه روز به روز بر شتاب آن افزوده شد. شاید در این روند، اشتباهات پى درپى دشمنان انقلاب بى تاثیر نبوده است.
مقایسه ى دوره ى دوم انقلاب با دوره ى آغازین آن مى تواند، معیار سنجش قابل قبولى براى پیش بینى آینده ى انقلاب باشد، لکن این مقایسه به تنهایى نمى تواند براى امید به آینده ى انقلاب اطمینان بخش باشد، زیرا گاهى تحولات و بحران ها، کار قیاس در تاریخ را مختل و مقیاس هاى جدیدى را حاکم مى سازند. چه کسى مى توانست پیش بینى کند کشورى مثل انگلستان ـ با سابقه ى چند صد سال استعمار ـ در یک اشتباه بزرگ (حمایت از سلمان رشدى) چنان شرایطى بهوجود آورد که امام راحل(قدس سره) به راحتى با گفتن یک جمله، جهان اسلام را در برابر آن و استکبار، یک پارچه سازد. یا چگونه قابل پیش بینى بود که خط مشى امریکا در مبارزه با تروریسم، بار دیگر جهان اسلام را فشرده تر و ملت ایران را متحدتر سازد؟
این بدان معنى نیست که باید به امید قضا و قدرى که استکبار ترسیم مى کند، نشست، بلکه به معنى آن است که سمت و سوى آینده دو رو دارد و نمى توان از چنگ و دندان نشان دادن هاى قدرت هاى بزرگ هراسى به دل راه داد. ملت ایران از روزهاى نخستین آغاز نهضت اسلامى به رهبرى حضرت امام(قدس سره) و بنا بر رهنمودهاى پى درپى وى، همواره به قدرت بى پایان الهى و امدادهاى غیبى او امیدوار بوده و این بارقه ى امید را در تلاش همیشگى خود براى پاس دارى از انقلاب اسلامى متجلى ساخته است و به فرموده ى پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله)توکل را با تلاش پى گیر در عمل همراه کرده است.
باید اعتراف کرد که هر نوع پیش گویى و پیش داورى در زمینه ى آینده ى انقلاب اسلامى، بدون برنامه ى حساب شده، نه ممکن است و نه مفید. آینده ى انقلاب اسلامى تنها در سایه ى یک برنامه ى جامع و قابل اجرا، تضمین شدنى است و البته گذشته و حال، همواره چراغ راه آینده است; به این معنى که کدام برنامه براى آینده ترسیم و اجرا شده است تا راه آینده را از هم اکنون بتوان دید.
در این صورت مى توان گفت هدف از تدوین برنامه ى سوم کشور توسط مجلس شوراى اسلامى و بر اساس خط مشى هاى کلى که رهبر انقلاب ترسیم کرد، پویا نگاه داشتن نظام و ایجاد شتاب در جریان آینده ى انقلاب اسلامى است.
در برنامه ى سوم، همه ى ویژگى هاى توسعه ى سیاسى، اقتصادى، اجتماعى، علمى، پژوهشى و فرهنگى کشور دیده شده است، با این وصف هنوز نگرانى ها از میان نرفته است، زیرا چگونگى اجراى برنامه ى کلان سوم است که مى تواند امیدوار یا ناامیدکننده باشد. افزون بر این باید پرسید: آیا تنها با شکوفایى اقتصادى، توسعه ى سیاسى و پیشرفت هاى علمى، پژوهشى و فرهنگى مى توان به آینده ى انقلاب دل بست.؟
اگر این همه شکوفایى، با افول معنویت و دل سردى از ارزش هاى انقلاب و بى تفاوتى نسبت به حمایت از انقلاب اسلامى همراه باشد آیا باز هم مى توان در سایه ى چنین برنامه هاى کلانى به آینده ى انقلاب دل بست.؟!
بیایید همیشه به یاد داشته باشیم که امام(قدس سره) فرمود:
از قدرت نظامى دشمن هراسى به دل راه ندهید، از آن بترسید که معنویت در افق جامعه ناپدید شود.
منبع:کتاب انقلاب اسلامى ایران (علل، مسائل و نظام سیاسى)