السلام عليك يا امام رئوف

هدایت جهان با حکمت و قدرت بى پایان خداوند، بخشى از آموزه هاى توحیدى قرآن است و در این راستا هدایت و رهبرى انسان به سوى سعادت مطلوب در تمام ابعاد زندگى، به دست رسولانى که از سوى خداوند حکیم، دانا و توانا برانگیخته مى شوند، انجام مى گیرد.

امامت و رهبرى انسان به دلیل پیچیدگى انسان و مسائل مربوط به هدایت و سعادت او، تنها از راه گزینش الهى امکان پذیر است و این برگزیدگان الهى اند که کاروان بشرى را سامان مى دهند و به گونه اى حکیمانه به سوى سعادت حقیقى اش رهبرى مى کنند.)

در فرهنگ سیاسى قرآن، امامت به دو گونه آمده است:

1. امامت انسان هاى پاک و متّقى که برعهده ى انبیا، برگزیدگان آن ها و مستضعفان مؤمن و صالح است.

2. امامت بدکاران که از آن با عنوان ائمه ى کفر یاد شده است.

اطلاق امام به هر دو گونه را در این آیه مى بینیم: «روزى فرا مى رسد که هر گروهى از انسان ها را با امامشان فرا مى خوانیم.
 منبع:کتاب انقلاب اسلامى ایران (علل، مسائل و نظام سیاسى)