گنبدي است در جهت شمالي امامزاده جعفر(ع) به ارتفاع شانزده متر كه در نهايت دقت و هنر ساخته شده است و بسيار زيباست. آجرهاي ظريف چنان روي هم كار گذاشته شده كه گويي بين آجرها گچ و باصطلاح ملاطي نيست و چنان گرد و مخروطي بالا رفته است كه گويي قالب ريخته اند.
به نظر مي رسد در حدود 446 هجري قمري (979 سال پيش) شاخته شده است. در كتيبه اي كه دارد الامير الاجل ابوالشجاع خوانده مي شود. معلوم نيست كه نام باني يا لقب اوست. در داخل گنبد قبري ساده است كه با اين گنبد عالي تناسب ندارد. اگر تاريخ بناي گنبد چهل دختر را صحيح تصور كنيم با زمان حكومت سلاجقه و پادشاهي طغرل بيگ از 429 تا 465 هجري قمري مطابقت مي كند كه منتهي به سلطنت آلپ ارسلان مي گردد. آيا طغرل بيگ براي مدفن خود اين گنبد را كه شاهكار ساختماني است بنا كرده است؟ علت تسميه آن به چهل دختر چيست؟ آيا طغرل بيگ پس از به زني گرفتن دختر خليفه و مراجعت از بغداد و درآمدن به ري آنجا وفات يافته است و آيا جسدش را به دامغان آورده و در اينجا دفن كرده اند؟