مهدی حسینقلی زاده با ارسال یادداشتی به آینده نوشته است:
بیشتر از سه ماه به پایان عمر دولت نهم باقی نمانده است. اکنون در پایان چهار سال ریاست جمهوری دکتر احمدی نژاد بهتر می توان در خصوص عملکرد ایشان به قضاوت نشست. در این نوشتار سعی بر اینست برگهای برنده عملکرد دولت نهم و شاخص اصلی آن یعنی دکتر احمدی نژاد در محورهای ذیل با رعایت انصاف و پرهیز از تخریب و غرض ورزی و البته بصورت مختصر و ایجاز مورد نقد واقع شود:
1ـ گفتمان عدالت: یکی از برکات دولت نهم، بازگویی و بازخوانی دوباره عدالت در واژگان مدیریتی کشور بود. با جاری شدن واژه عدالت در ادبیات گفتاری رییس جمهور، امید تازه ای در مردم زنده شد تا بی¬عدالتی¬های موجود در عرصه های مختلف جامعه از بین برود. دولت نهم تا حدودی هم موفق بود ولی از یکسو برخی کارشکنی¬ها و از سوی دیگر متعهد نبودن دولت به رعایت عدالت در خصوص حلقه دوستان و همراهان صمیمی رییس جمهور و مدیران کارآمد غیر همفکر، موجبات توفیق کم دولت در این عرصه گردید. البته انتقاد دیگری که در این بحث وارد است، محدود شدن عدالت به تعریف کوچه بازاری آن یعنی عدالت اقتصادی بود و متاسفانه دولت نهم به دیگر زیر شاخه های عدالت منجمله عدالت سیاسی توجهی نداشت.
2- شکستن دایره بسته قدرت: از دیگر برکات دولت نهم که باز موجب خرسندی مردم گردید، شکستن حلقه بسته مدیریت کلان کشور بود. حضور رییس جمهوری ناشناخته و بدون پیشینه مشخص در انقلاب و به دنبال آن معرفی وزرایی متفاوت نسبت به گذشته، نوید تحولی شگرف در مدیریت کشور می¬داد و مردم هم از این امر استقبال خوبی به عمل آوردند. ولی کنار گذاشتن نیروهای توانمند و کارآمد، کارشناسان خبره و کارکشته و میدان دادن به مدیران بی تجربه، جوان و مطیع، و همچنین عدم ثبات مدیریتی و جابجایی وزیران و رییس بانک مرکزی، موجبات ناکارامدی دولت را فراهم آورد.
3- عبور از خط قرمزها: دولت نهم و شخص رییس دولت به پشتوانه حامیان قدرتمندش در حلقه قدرت، توان آن را پیدا کرد که از برخی خطوط قرمز خودساخته عبور کند و کسی هم متعرض آن نشود. شکستن تابوی مذاکره با آمریکا تنها از دست احمدی نژاد بر می آمد که بهر طریق ممکنی میسر گردید. استخدام هوشنگ امیراحمدی(شخصی که تا چند سال پیش کیهان از او با عنوان دلال رابطه ایران و آمریکا نام می برد) و پروفسور مولانا در مقام مشاور توسط دولت نهم (هر دو نفر تابعیت آمریکایی هم دارند)، نوشتن نامه به بوش و نامه تبریک به اوباما، فرستادن سیگنال¬های مثبت جهت انجام مذاکره توسط رییس جمهور در مصاحبه ها و سخنرانی¬ها، آزادی هاله اسفندیار، کیان تاجبخش و در ادامه رکسانا صابری از زندان و برگرداندن ایشان به آمریکا (هر سه نفر تابعیت آمریکایی هم دارند) و مواردی دیگر، عبور از خط قرمزهای رابطه تعبیر گردید و البته به دلیل بی¬ اعتنایی¬های طرف مقابل، عنوان گدایی و دریوزگی رابطه را هم نصیب خود ساخت.
در کنار این بحث، باج ندادن به برخی اشخاص و نهادهای فاسد، کم کردن بودجه برخی نهادهای فرهنگی ناکارآمد و ... از توفیقات احمدی نژاد بود ولی بی توجهی به خواست مراجع و علمای دینی در قضایای مربوط به مشایی از نقاط ضعف احمدی نژاد است. در واقع عبور از خط قرمز مراجع که مورد احترام همگان هستند، نباید در دولتی که ادعای اسلامی بودن دارد، اتفاق می افتاد.
4- سیاست خارجی: سیاست تهاجمی آقای احمدی نژاد در روابط بین الملل اگرچه دوستانی برای ایران از آمریکای لاتین و کشورهای فقیر آفریقایی به ارمغان داشت ولی به منزوی شدن ایران و اعمال تحریم¬های بیشتر هم کمک نمود. اصرار احمدی نژاد برای حضور در اکثر جلسات بین المللی و منطقه ای و طرح بحث های تنش زا علیرغم بی اعتنایی و توهین چندین باره برخی کشورها، و رویکرد متناقضش در خصوص آمریکا، عزت و اقتدار ملی ما را فروکاست.
5- انرژی هسته ای: با اینکه تعیین کننده سیاستهای کلی نظام در این خصوص، مجموعه حاکمیت می باشد ولی بهر حال ایستادگی و مقاومت دولت نهم تاثیر بسزایی در برخی موفقیت¬های هسته¬ای داشت. البته نباید به راحتی از صدور چهار قطعنامه شورای امنیت بر علیه ایران در این چهارسال چشم پوشید.
6- بحث هولوکاست: از جنجال برانگیزترین سخنان احمدی نژاد طرح مسئله هولوکاست و تشکیک در آن بود. اگر چه در حالت خوشبینانه این نظرات به نیت کمک به فلسطین و محکومیت اسرائیل مطرح گردید ولی علیرغم اینکه هزینه های زیادی برای کشورمان داشت، منافع زیادی هم متوجه فلسطین نکرد بلکه موجبات مظلوم نمایی اسراییلی ها و محکومیت ایران را فراهم آورد.
7- مبارزه با فساد: اگر چه دولت نهم و شخص رییس جمهور شعارهای زیادی در این خصوص سر دادند و موفقیت های اولیه ای هم کسب نمودند ولی بی تردید موفقیت زیادی نصیب ایشان نشد. دلایلی بر این ادعا متصورم: 1- مقاومت و کارشکنی مفسدان اقتصادی در این مبارزه دولت و همچنین اختلال در سایر عملکرد های دولت، 2- اتهام زنی¬های بی پایه و اساس در خصوص برخی افراد بی گناه که حتی موجبات عذرخواهی دولت را هم فراهم آورد و 3- حضور برخی افراد مشکوک در کنار رییس جمهور و بی اعتنایی احمدی نژاد به افکار عمومی در خصوص طرد.
8- انحلال سازمان مدیریت و برنامه ریزی و شوراهای تصمیم گیری کشور: از کارهای نادرست دولت نهم انحلال سازمان برنامه و شوراها بود. رییس جمهور با این توجیه که فرصت حضور در شوراها را ندارد، آنها را منحل کرد تا فرصت حضور در استانها را داشته باشد. همچنین سازمان برنامه را با دلایل غیر معقولی منحل نمود تا سیستم برنامه ریزی کشور با اختلالات جدی مواجه شده و بیشتر از قبل، متکی به نبوغ رییس جمهور گردد.
9- سفرهای استانی: از نوآوری های دولت نهم سفرهای استانی بود. احمدی نژاد در تبلیغات انتخاباتی وعده برگزاری جلسات هیئت دولت در مراکز استانها را داده بود و در این مورد به وعده خویش عمل نمود. علیرغم اینکه برخی نقطه قوت این سفرها را کاهش فاصله مردم و دولت می¬دانند ولی این سفرها با انتقادهای جدی مواجه هست، از قبیل: بالا بردن سطح انتظارات و توقعات، بی توجهی به کار کارشناسی، هدر رفت فرصت دولت برای مدیریت کلان، خستگی و کاهش کارایی هیئت دولت، اتلاف بودجه برای پذیرایی از حدود 300 نفر مسافر استانی همراه هیئت دولت، بر هم زدن سیکل پاسخگویی به خواسته¬ها و مشکلات مردم، عوام فریبی و تبلیغی بودن سفرها بخصوص در چند ماه گذشته.
10- قانون گریزی: دولت نهم تمایل زیادی برای گریز از قانون نشان داده است. تخلفات بودجه¬ای، تاخیر در معرفی وزیر به مجلس، عمل نکردن به قانون برنامه چهارم توسعه و سند چشم انداز، عمل نکردن به برخی مصوبات مجلس و ...از جمله این قانون گریزی¬ها بوده است. در کنار اینها برخی انحلال شوراها و سازمان مدیریت را هم غیرقانونی می دانند. قانون گریزی دولت حتی انتقاد مقام معظم رهبری را هم برانگیخت.
11- اقتصاد: آقای احمدی نژاد با این وعده سر کار آمد که نفت را سر سفره مردم بیاورد و نرخ تورم را تک رقمی کند ولی نرخ تورم و اوضاع اقتصادی در این چهارساله اخیر، گویای میزان تحقق این وعده ها است. کاهش دستوری نرخ سود بانکی، تغییر سریع و بی محابای مدیران اقتصادی کشور، رو آوردن به واردات گسترده مواد مصرفی، برداشت های بی رویه از صندوق ذخیره ارزی، تزریق پول به جامعه و موارد دیگر از انتقادات وارد به دولت در حوزه اقتصاد است.
البته در حوزه های دیگری هم انتقاداتی به دولت نهم وارد است که به دلیل محدودیت های موجود، وارد آن محورها نمی شویم.
منبع:داروگ
بیشتر از سه ماه به پایان عمر دولت نهم باقی نمانده است. اکنون در پایان چهار سال ریاست جمهوری دکتر احمدی نژاد بهتر می توان در خصوص عملکرد ایشان به قضاوت نشست. در این نوشتار سعی بر اینست برگهای برنده عملکرد دولت نهم و شاخص اصلی آن یعنی دکتر احمدی نژاد در محورهای ذیل با رعایت انصاف و پرهیز از تخریب و غرض ورزی و البته بصورت مختصر و ایجاز مورد نقد واقع شود:
1ـ گفتمان عدالت: یکی از برکات دولت نهم، بازگویی و بازخوانی دوباره عدالت در واژگان مدیریتی کشور بود. با جاری شدن واژه عدالت در ادبیات گفتاری رییس جمهور، امید تازه ای در مردم زنده شد تا بی¬عدالتی¬های موجود در عرصه های مختلف جامعه از بین برود. دولت نهم تا حدودی هم موفق بود ولی از یکسو برخی کارشکنی¬ها و از سوی دیگر متعهد نبودن دولت به رعایت عدالت در خصوص حلقه دوستان و همراهان صمیمی رییس جمهور و مدیران کارآمد غیر همفکر، موجبات توفیق کم دولت در این عرصه گردید. البته انتقاد دیگری که در این بحث وارد است، محدود شدن عدالت به تعریف کوچه بازاری آن یعنی عدالت اقتصادی بود و متاسفانه دولت نهم به دیگر زیر شاخه های عدالت منجمله عدالت سیاسی توجهی نداشت.
2- شکستن دایره بسته قدرت: از دیگر برکات دولت نهم که باز موجب خرسندی مردم گردید، شکستن حلقه بسته مدیریت کلان کشور بود. حضور رییس جمهوری ناشناخته و بدون پیشینه مشخص در انقلاب و به دنبال آن معرفی وزرایی متفاوت نسبت به گذشته، نوید تحولی شگرف در مدیریت کشور می¬داد و مردم هم از این امر استقبال خوبی به عمل آوردند. ولی کنار گذاشتن نیروهای توانمند و کارآمد، کارشناسان خبره و کارکشته و میدان دادن به مدیران بی تجربه، جوان و مطیع، و همچنین عدم ثبات مدیریتی و جابجایی وزیران و رییس بانک مرکزی، موجبات ناکارامدی دولت را فراهم آورد.
3- عبور از خط قرمزها: دولت نهم و شخص رییس دولت به پشتوانه حامیان قدرتمندش در حلقه قدرت، توان آن را پیدا کرد که از برخی خطوط قرمز خودساخته عبور کند و کسی هم متعرض آن نشود. شکستن تابوی مذاکره با آمریکا تنها از دست احمدی نژاد بر می آمد که بهر طریق ممکنی میسر گردید. استخدام هوشنگ امیراحمدی(شخصی که تا چند سال پیش کیهان از او با عنوان دلال رابطه ایران و آمریکا نام می برد) و پروفسور مولانا در مقام مشاور توسط دولت نهم (هر دو نفر تابعیت آمریکایی هم دارند)، نوشتن نامه به بوش و نامه تبریک به اوباما، فرستادن سیگنال¬های مثبت جهت انجام مذاکره توسط رییس جمهور در مصاحبه ها و سخنرانی¬ها، آزادی هاله اسفندیار، کیان تاجبخش و در ادامه رکسانا صابری از زندان و برگرداندن ایشان به آمریکا (هر سه نفر تابعیت آمریکایی هم دارند) و مواردی دیگر، عبور از خط قرمزهای رابطه تعبیر گردید و البته به دلیل بی¬ اعتنایی¬های طرف مقابل، عنوان گدایی و دریوزگی رابطه را هم نصیب خود ساخت.
در کنار این بحث، باج ندادن به برخی اشخاص و نهادهای فاسد، کم کردن بودجه برخی نهادهای فرهنگی ناکارآمد و ... از توفیقات احمدی نژاد بود ولی بی توجهی به خواست مراجع و علمای دینی در قضایای مربوط به مشایی از نقاط ضعف احمدی نژاد است. در واقع عبور از خط قرمز مراجع که مورد احترام همگان هستند، نباید در دولتی که ادعای اسلامی بودن دارد، اتفاق می افتاد.
4- سیاست خارجی: سیاست تهاجمی آقای احمدی نژاد در روابط بین الملل اگرچه دوستانی برای ایران از آمریکای لاتین و کشورهای فقیر آفریقایی به ارمغان داشت ولی به منزوی شدن ایران و اعمال تحریم¬های بیشتر هم کمک نمود. اصرار احمدی نژاد برای حضور در اکثر جلسات بین المللی و منطقه ای و طرح بحث های تنش زا علیرغم بی اعتنایی و توهین چندین باره برخی کشورها، و رویکرد متناقضش در خصوص آمریکا، عزت و اقتدار ملی ما را فروکاست.
5- انرژی هسته ای: با اینکه تعیین کننده سیاستهای کلی نظام در این خصوص، مجموعه حاکمیت می باشد ولی بهر حال ایستادگی و مقاومت دولت نهم تاثیر بسزایی در برخی موفقیت¬های هسته¬ای داشت. البته نباید به راحتی از صدور چهار قطعنامه شورای امنیت بر علیه ایران در این چهارسال چشم پوشید.
6- بحث هولوکاست: از جنجال برانگیزترین سخنان احمدی نژاد طرح مسئله هولوکاست و تشکیک در آن بود. اگر چه در حالت خوشبینانه این نظرات به نیت کمک به فلسطین و محکومیت اسرائیل مطرح گردید ولی علیرغم اینکه هزینه های زیادی برای کشورمان داشت، منافع زیادی هم متوجه فلسطین نکرد بلکه موجبات مظلوم نمایی اسراییلی ها و محکومیت ایران را فراهم آورد.
7- مبارزه با فساد: اگر چه دولت نهم و شخص رییس جمهور شعارهای زیادی در این خصوص سر دادند و موفقیت های اولیه ای هم کسب نمودند ولی بی تردید موفقیت زیادی نصیب ایشان نشد. دلایلی بر این ادعا متصورم: 1- مقاومت و کارشکنی مفسدان اقتصادی در این مبارزه دولت و همچنین اختلال در سایر عملکرد های دولت، 2- اتهام زنی¬های بی پایه و اساس در خصوص برخی افراد بی گناه که حتی موجبات عذرخواهی دولت را هم فراهم آورد و 3- حضور برخی افراد مشکوک در کنار رییس جمهور و بی اعتنایی احمدی نژاد به افکار عمومی در خصوص طرد.
8- انحلال سازمان مدیریت و برنامه ریزی و شوراهای تصمیم گیری کشور: از کارهای نادرست دولت نهم انحلال سازمان برنامه و شوراها بود. رییس جمهور با این توجیه که فرصت حضور در شوراها را ندارد، آنها را منحل کرد تا فرصت حضور در استانها را داشته باشد. همچنین سازمان برنامه را با دلایل غیر معقولی منحل نمود تا سیستم برنامه ریزی کشور با اختلالات جدی مواجه شده و بیشتر از قبل، متکی به نبوغ رییس جمهور گردد.
9- سفرهای استانی: از نوآوری های دولت نهم سفرهای استانی بود. احمدی نژاد در تبلیغات انتخاباتی وعده برگزاری جلسات هیئت دولت در مراکز استانها را داده بود و در این مورد به وعده خویش عمل نمود. علیرغم اینکه برخی نقطه قوت این سفرها را کاهش فاصله مردم و دولت می¬دانند ولی این سفرها با انتقادهای جدی مواجه هست، از قبیل: بالا بردن سطح انتظارات و توقعات، بی توجهی به کار کارشناسی، هدر رفت فرصت دولت برای مدیریت کلان، خستگی و کاهش کارایی هیئت دولت، اتلاف بودجه برای پذیرایی از حدود 300 نفر مسافر استانی همراه هیئت دولت، بر هم زدن سیکل پاسخگویی به خواسته¬ها و مشکلات مردم، عوام فریبی و تبلیغی بودن سفرها بخصوص در چند ماه گذشته.
10- قانون گریزی: دولت نهم تمایل زیادی برای گریز از قانون نشان داده است. تخلفات بودجه¬ای، تاخیر در معرفی وزیر به مجلس، عمل نکردن به قانون برنامه چهارم توسعه و سند چشم انداز، عمل نکردن به برخی مصوبات مجلس و ...از جمله این قانون گریزی¬ها بوده است. در کنار اینها برخی انحلال شوراها و سازمان مدیریت را هم غیرقانونی می دانند. قانون گریزی دولت حتی انتقاد مقام معظم رهبری را هم برانگیخت.
11- اقتصاد: آقای احمدی نژاد با این وعده سر کار آمد که نفت را سر سفره مردم بیاورد و نرخ تورم را تک رقمی کند ولی نرخ تورم و اوضاع اقتصادی در این چهارساله اخیر، گویای میزان تحقق این وعده ها است. کاهش دستوری نرخ سود بانکی، تغییر سریع و بی محابای مدیران اقتصادی کشور، رو آوردن به واردات گسترده مواد مصرفی، برداشت های بی رویه از صندوق ذخیره ارزی، تزریق پول به جامعه و موارد دیگر از انتقادات وارد به دولت در حوزه اقتصاد است.
البته در حوزه های دیگری هم انتقاداتی به دولت نهم وارد است که به دلیل محدودیت های موجود، وارد آن محورها نمی شویم.
منبع:داروگ